Relatieportret: Heleen & Wouter

In de rubriek Relatieportret laten we stellen aan het woord over hun relatie. Hoe begon hun verhaal samen, welke uitdagingen komen ze onderweg tegen, en hoe houden ze het samen leuk? Vandaag het portret van: Heleen en Wouter.

Wouter (38) en Heleen (35) leerden elkaar zo’n 7 jaar geleden kennen en zijn inmiddels 4,5 jaar getrouwd. We spraken hen een paar dagen voordat ze de Elfstedentocht zouden gaan fietsen voor het goede doel. En dat blijkt vrij typerend te zijn voor dit stoere en actieve stel!

Hoe kennen jullie elkaar?

Zij: Dat is een heel grappig verhaal. Ik zag Wouter langskomen op een datingsite, Funkyfish. Ik zag dat hij uit Nijkerk komt en daar kom ik zelf ook vandaan, dus ik dacht: ‘Zou ik hem dan niet kennen?’ Toen ik even door las, realiseerde ik me dat mijn zusje met hem een date heeft gehad. Ik heb dat even bij mijn zusje gecheckt en dat bleek zo te zijn. Ik vroeg haar: ‘Zou hij wat voor mij kunnen zijn?’ en zij antwoordde: ‘Dat moet je echt zelf uitzoeken.’ Maar zijn telefoonnummer had ze nog wel. Ik heb hem toen een appje gestuurd, want ik was die site spuugzat. Het was een beetje een bold move, maar hij vond dat wel stoer gelukkig

Hij: Dus ik zat op de bank thuis gewoon en ik kreeg ineens een appje van een onbekend nummer: ‘Sorry voor het brutale berichtje. Maar ik zag je profiel en ik vond het wel interessant, dus het lijkt me leuk om een keer af te spreken.’ Ik dacht in eerste instantie alleen maar: ‘Hoe kom je nummer?’ En daarna: ‘Wat dapper! Wat een stoer berichtje.’ Ik houd ook wel van zo’n actie: Laten we afspreken. Ik weet niet of je bekend bent met datingsites, maar dat eeuwige heen en weer berichtjes sturen, daar houd ik helemaal niet van. We spreken gewoon af en dan zien we het wel. Zo gezegd, zo gedaan. Ik woonde toen in Nijkerk, daar hebben we op een terrasje afgesproken. 

Wat was de eerste indruk?

Hij: Nouja, als je zo’n appje stuurt naar een onbekend nummer, dan scoor je punten. Die actie was wel tof. In het eerste gesprek klikte het ook wel. Ik weet niet of ik in liefde op het eerste gezicht geloof, maar je merkt vrij snel of je het met iemand gezellig kunt hebben. Dit klikte, de tijd vloog voorbij.
De manier waarop ze in het leven stond, staat nog steeds trouwens, sprak me aan. Ondernemend en reislustig. Ik houd mijn leven lang al een bucketlist bij met vijf dingen die ik nog wil doen. Elke keer als ik er eentje af streep, dan mag er weer een nieuwe op. Zo hou ik het voor mezelf leuk. We besloten de date met dat zij ook zo’n bucketlist moest gaan maken. Ja, die match was er.

Zij: Ik weet nog dat ik kwam aanlopen en dat ik iemand voor mij zag lopen waarvan ik dacht: ‘Dat zal hem zijn.’ Hij liep een beetje in elkaar gebogen, waardoor ik in eerste instantie dacht: ‘Hmm, ik weet het niet.’ Maar meteen toen we in gesprek waren, liep het gewoon. Ik had best al wel dates gehad waarbij ik bij de eerste zin al wist dat het ‘m niet werd. Nu was het heel gezellig, dat was al positief. Ik was niet meteen helemaal verliefd ofzo, maar dit was ook ons eerste contact. En toen we naar de auto’s liepen pakte hij mij even vast om iets te zeggen, en dat voelde lekker stevig. Hij is in ieder geval sterk, dacht ik toen, en dat was wel een eerste vonkje.

Hoe ging het vanaf daar verder?

Hij: We gingen een beetje appen. Ben ik niet zo van, zij wat meer. Zeker aan het begin doe je nog wat meer je best, maar al vrij snel dacht ik: ‘Laten we nog een keer afspreken, en nog een keer afspreken…’ De eerste keer en de tweede keer afspreken is hartstikke makkelijk. Maar op een gegeven moment komt er een punt dat je dingen wil weten. Zij noemt onze tweede of derde date ook Het Interview. We gingen in het bos wandelen en ik heb eigenlijk alleen maar vragen op haar afgevuurd omdat ik in mijn hoofd zo’n lijstje had wat ik allemaal wilde weten. Totaal onpersoonlijk natuurlijk, maar ja goed. Hoe staat ze in het leven, wat zijn haar toekomstplannen, wat wil ze, dat soort dingen. De volgende dates waren wat losser. We zijn gaan kanoën, een beetje klieren met water, zeg maar.

Er was niet één moment waarop ik dacht: dit zijn wel serieuze gevoelens. Maar dat ligt ook aan mijn karakter. Ik kan wel enthousiast zijn over iets, maar ben toch altijd wat meer ingetogen. Maar, bijvoorbeeld, als ik dan toch meer begin te appen en ook echt zin krijg om haar weer te zien en om weer af te spreken, en dat werd steeds meer, dan zegt dat wel wat. Het was misschien geen liefde op het eerste gezicht maar het groeide.
Na zo’n 5 dates werd het verkering. Ik woon in Nijkerk. Zij woont in Zwolle. Dan zie je elkaar ook niet heel vaak, dus dan is het echt afspreken. En dan elke keer dat je afspreekt, komt er ook wat lading bij. Als je hetzelfde in dezelfde plaats woont, is dat makkelijker. Ik denk dat na een date of 5 of 6, Heleen zoiets zei als ‘Als ze nu op het werk of thuis vragen of wij wat hebben, wat moet ik dan zeggen?’

We hebben twee jaar min een dag verkering gehad. We waren allebei op de leeftijd dat je ook geen 18 meer bent. Er zijn veel gesprekken aan vooraf gegaan, we wilden alle seizoenen door zijn geweest samen en op een gegeven moment heb ik haar ten huwelijk gevraagd.

Wat zien we op de foto die jullie vasthouden?

Zij: Op de foto zie je een leuk stel met zo hun gekkigheden, en op de achtergrond zie je een auto. Daar zit ook nog wel een mooi verhaal aan vast. Wouter is gek op Lada Niva’s. Die zie je bijna niet in Nederland. Maar ik zag die steeds bij mijn werk op de parkeerplaats. We zijn samen naar IJsland geweest, en daar stikt het van de Lada Niva’s. Dat werd een beetje ons dingetje en op onze bruiloft wilden we wel een Lada Niva als trouwauto.
Ik heb een briefje onder de ruitenwisser gedaan bij de Lada Niva op de parkeerplaats en hem uitgenodigd op onze bruiloft. Na twee weken kregen we een belletje van de eigenaar dat dat wel mocht. Uiteindelijk is hier zelfs een vriendschap uit ontstaan.

Hij: Het is een foto die bij ons past door de door de houding (het lijken een beetje op middelvingers maar het zijn toch echt ringvingers), maar er zit ook nog een ander verhaal aan vast. Wij hebben twee trouwringen. En die showen we ook op die foto. Wij zijn in het gemeentehuis getrouwd en toen hebben we alleen deze ringen uitgewisseld. Die van mij is heel saai en die van Heleen heeft nog iets meer, want daar zit een vingerdruk van mij ingegraveerd. Dit ziet er natuurlijk niet uit, maar daar hebben wel de halve dag mee rondgelopen en aan iedereen beweerd dat dit onze trouwring was. In de kerk is er nog eentje bij gekomen – bij mij zit daar de vingerafdruk van Heleen in en zij heeft een roségouden met een diamantje erin. We houden wel van dit soort dingen: mensen een beetje voor de gek houden. Dus op de foto showen we ook de échte ringen. Als ik die foto bekijk, dan zie ik zie ik pretoogjes. Ik vond de dag echt heel leuk, zelfs de fotoshoot, haha. We hebben er echt van genoten, dat zie ik in die foto ook wel terug. Niet elke dag is zoals je trouwdag natuurlijk, maar die die momenten zijn er nog steeds wel.

Jullie leukste date?

Zij: Wouter had een verrassing bedacht. Ik kreeg als hint een kruik. Hij haalde mij op van mijn werk en ik moest spullen meenemen voor een overnachting. Hij had op een heel vaag plekje in Amsterdam een overnachting in een camper geregeld. Heel leuk dat verrassingseffect.
En we zijn samen naar Parijs gelift toen we 6 weken een relatie hadden. Het was voor allebei de eerste keer liften, en dat was echt een tof avontuur.

Hij: Met verrassingen wil ik het liefst een beetje weten waar ik aan toe ben. Ik hou niet heel erg van verrassingen, en ik hou niet heel erg van mijn eigen verjaardag vieren, die sla ik het liefst over. Ik neem het Heleen helemaal niet kwalijk, maar zij heeft op mijn verjaardag parachutespringen cadeau gedaan, dat stond op mijn bucketlist. Alleen had ze toen ook familie uitgenodigd om naar het vliegveld te komen. Daar werd ik super ongemakkelijk van. Ik heb alsnog ervan genoten, maar dat was wel een reden dat ik dacht: Verrassingen zijn op zich leuk maar ik heb het wel nodig om een paar dingetjes erover te weten. Later, voor onze trouwdag, werd ik ergens heen gestuurd door Heleen na het werk. Toen zei ze: ‘Maak je geen zorgen, het komt allemaal goed. Het is een verrassing, maar je gaat het echt leuk vinden.’ Ik moest toen volgens mij ook mijn tandenborstel en schoon ondergoed meenemen. Ze stuurde me naar Boshuis Drie, waar we onze tweede of derde date hadden gehad, en daar moest ik een geocache zoeken. Op die geocache stond een coördinaat waar we heen moesten gaan. Toen kwamen we hier thuis uit. Vlak daarvoor was onze zolder helemaal af. Die avond had Heleen een bed & breakfast in eigen huis georganiseerd en hebben we voor het eerst op zolder overnacht. Wijntje erbij, ontbijtje de volgende dag. Dat was een periode dat ik wat minder in mijn vel zat en eigenlijk helemaal geen zin had in allerlei poeha en weekendjes weg. Dat vond ik echt een heerlijke verrassing.

Jullie absolute date-fail?

Hij: Heleen houdt wel erg van verrassingen. Ik doe het niet vaak genoeg, maar ik vind het ook niet erg om verrassingen voor haar te organiseren. Ik had een overnachting geregeld in de buurt van Amsterdam. Hartstikke leuk idee, alleen de overnachtingsplek zelf viel gewoon tegen. Het was een camper in de buurt van de DSM-werf, een beetje hippie-stijl. Maar het was wel érg hippie-stijl: niet heel erg schoon en de wietlucht sloeg je om de oren. Het was ook nog eens erg koud. Het was gewoon allemaal net niet. Maar we hebben ons wel vermaakt. We maken er altijd wel wat van.

Zij: Onze derde date was in een gehucht: Drie. Toen dacht ik ineens: ‘Nee dit is ‘m niet.’ We waren gaan wandelen en het was heel heet. Ik wilde er leuk uit zien dus liep op sandalen, maar ik had de blaren onder mijn voeten. En we hebben elkaar alleen maar geïnterviewd. Je wil natuurlijk heel veel te weten komen over die ander maar dit was bijna zakelijk. Er zat geen gevoel bij. Aan het eind van die date zag ik hem voor me wegrijden en ik dacht: ‘Sorry voor jou, maar dit gaat ‘m gewoon niet worden.’ Ik heb er met vrienden over gekletst en het wat geanalyseerd. Daardoor dacht ik: misschien moet ik meer van mijn gevoel laten zien en laat hij dan ook meer zien. Dus dat heb ik de volgende date gedaan. 

Waar viel je op?

Zij: Zijn combi tussen sociaal maar ook zijn mannelijkheid en stoerheid. Het zorgzame maar ook het sterke. En dat alles klopte tussen ons. We zijn heel erg hetzelfde opgevoed dus delen dezelfde basis. Het gaat gewoon heel erg vanzelf. We vinden dezelfde dingen lekker, we vinden dezelfde dingen grappig, we vinden dezelfde dingen mooi. Met gelukkig genoeg verschil om het ook nog spannend en interessant te houden.

Hij: Ik zag Heleen als een stoere, zelfverzekerde vrouw met een hele zachte kant. Daar denkt ze zelf misschien soms wat anders over, maar dat is wel hoe ik haar zie. Hoe ze vertelde over wat ze heeft gedaan, wat ze doet en hoe ze in het leven staat. Dat vond ik gewoon tof en ondernemend. En het eerste appje was natuurlijk gewoon al punten scoren.

Het leukst om samen te doen:

Zij: Mooi-weer-dingen, samen op pad. Op de motor, op de racefiets, een wandeling. Wouter is van het geocachen maar daar ben ik inmiddels wel een beetje klaar mee, haha. Samen op reis vinden we ook heel leuk om te doen. 

Als we reizen krijg ik geen genoeg van samen.

Wouter

Hij: Reizen. Dichtbij ver weg, maakt niet uit. We rijden allebei motor. Op de motor ergens heen in Nederland, buiten Nederland, met de met de auto op vakantie, verre reizen; het maakt eigenlijk niet uit. Samen op pad zijn, samen tegen allerlei onverwachte dingen ook aan lopen en samen daar wat van maken vind ik heerlijk. Hier thuis heb ik echt regelmatig tijd voor mezelf nodig, maar met dat reizen krijg ik geen genoeg van samen.

Jullie moeilijkste jaar samen:

Hij: Afgelopen week realiseerde ik mij nog dat we daar nu uit aan het komen zijn. De moeilijkste periode ligt bij mij, ik zit op mijn werk niet lekker in mijn vel. In najaar 2020 liep ik vast op mijn werk en ging ik in overleg met de manager er twee weken uit. Twee weken werden vier maanden. Dat heeft in onze relatie in die periode echt wel veel gedaan. Als de een slecht in z’n vel zit, gaat de ander harder lopen. Zorgen. Alleen als dat te lang doorgaat, dan gaat dat ook niet goed. Ik vind het sowieso niet prettig als mensen voor mij zorgen. Het liefst zei ik: ‘Stop er maar mee’, maar zij dacht alleen maar: ‘Ik moet voor je zijn.’ Dat zorgde voor heel veel wrijving. Je raakt elkaar een beetje kwijt. Wij kunnen heel slecht ruzie maken, maar de verbinding raakten we een beetje kwijt. De verhoudingen waren scheef. Ik heb inmiddels uitzicht op een andere baan, en dat zorgt dat ik weer anders in mijn vel zit. Daarmee herstelt de balans zich ook weer.

Zij: Wouter heeft een tijd niet lekker in zijn werk gezeten, en daardoor niet lekker in zijn vel. Dat duurde best lang, vond ik. Het was lastig omdat ik ook graag verder wilde kijken, wat gaan we samen nog verder doen. En zolang hij daar over zijn eigen stukje niet uit was konden we ook niet voor ons samen plannen maken. Bijvoorbeeld of we nog een paar jaar naar het buitenland zouden willen gaan of niet, of vrijwilligerswerk samen zouden gaan doen. Maar hij was heel somber, dus ik moest heel veel doen. Hij wist het allemaal niet en op een gegeven moment dacht ik wel; ik heb ook mijn struggles, wanneer is daar dan ook weer ruimte voor?
Gelukkig is er uiteindelijk weer een nieuw perspectief gekomen voor hem op werkgebied wat maakte dat hij daar weer uit kon komen.

Wat bewonder je in de ander?

Zij: Ik kan me er sowieso over verwonderen dat hij nog steeds van mij houdt, met al mijn gekkigheden en moeilijkheden. Daar verbaas ik me regelmatig nog over, haha. Ik vind het leuk hoe behulpzaam hij is. Als ik met hem aan de telefoon ben en hij rijdt naar huis, dan zegt hij: ‘Wacht even hoor, er staat een auto langs de snelweg.’ Dan gaat hij vragen of hij kan helpen. Ik weet dat ook gewoon, hij moet even helpen dus dan is het: Oké tot zo! Dat vind ik echt tof aan hem.

Hij: Haar doorzettingsvermogen. In zo’n moeilijkere periode waar we doorheen zijn gegaan, dat ze dan door blijft gaan. Heleen kan zich echt ergens in vastbijten en ervoor gaan. Daar zit ook een valkuil, maar dat bewonder ik wel.

Waarin verschillen jullie van elkaar?

Zij: Ik houd van verrassingen en hij niet, hij houdt gelukkig wel van een verrassing organiseren:) Ik ben wat gevoeliger en kan ook makkelijker over mijn gevoelens praten en Wouter niet, die klapt dan dicht. Maar hij is wat rationeler en nuchterder. Dat helpt mij als ik dingen te emotioneel benader. En ik ben meer van dingen uitproberen, en Wouter ziet eerder beren op de weg. Maar dat kan elkaar erg aanvullen.

Hij: Ik ben iemand die beren op de weg kan zien en Heleen kan me stimuleren om gewoon ja te zeggen. Ik moet over dingen nadenken, zij is meer een gevoelsmens. Ik moet plussen en minnen. Ik heb tijd nodig om dingen een plekje te geven en op een rijtje te zetten, en daarna kan ik pas weer verder. Op het moment dat ik dingen op een rijtje zet, doe ik dat in mijn eigen coconnetje. Aan het begin werd Heleen daar heel zenuwachtig van. Als ik het eenmaal op een rijtje heb, kan ik erover praten en dan sta ik ook nog wel open om dingen wat bij te stellen hoor. Andersom kwam zij eerder met allerlei ideeën kwam en zag ik direct allerlei mogelijke problemen. Inmiddels denk ik: Laat die ideeën maar komen en dan komt er vanzelf iets dat we kunnen uitvoeren. Daar hebben we elkaar ook wel in moeten vinden. Ik waardeer haar juist omdat dat ze mij mij laat zijn.

Wat is jullie advies voor het jonge stel op de foto?

Zij: Eigenlijk zou ik met de kennis van nu niet anders zijn dan met de kennis van toen. Blijf lekker gek doen, geniet ervan. En dat hebben we ook gedaan. Jullie zijn gewoon een goede match, dus dat blijft wel. Daar had ik toen ook al vertrouwen in. 

Hij: Eigenlijk niet zoveel. Misschien, als we sommige dingen van tevoren geweten hadden, hadden we ze anders gedaan, maar dan hadden we ook weer heel veel dingen gemist. ‘Gewoon doen, het komt wel goed.’